Tijdens een wandeling pas geleden, zagen we dit ‘herderstasje’ hier in de berm staan. De naam heeft de plant te danken aan de vorm van die kleine dingetjes die aan de stengel zitten. Die hebben de vorm van de tas die een herder vroeger bij zich had. Ook andere namen worden wel genoemd, zoals bijvoorbeeld ‘lepeltjeskruid’. Die kleine tasjes aan de stengel lijken namelijk ook wel wat op lepeltjes.

Met dat herderstasje deden kinderen vroeger altijd spelletjes. Ze lieten hun vriendjes en vriendinnetjes dat plantje zien met de vraag of ze zo’n lepeltje eraf wilden plukken. Deden ze dat, dan werd er plagend geroepen: “Lepeldief, lepeldief, je vindt je vader en moeder niet lief!”.

Vroeger wist ik niet beter dan dat het een hartjesplant was. Waarschijnlijk omdat die kleine ‘tasjes’ ook wel wat op hartjes lijken. Als kleine kinderen hadden we een variant op dat lepeldief rijmpje. Geen idee of we dat misschien wel zèlf hadden verzonnen maar het zal vast met die hartvormige lepeltjes te maken hebben gehad. Met die plant ging je naar je favoriete vriendje toe. Die moest dan zo’n hartvormig lepeltje eraf trekken en dan zong je het rijmpje: “Hartendief, hartendief, vind je mij of die ander lief”. Het was dan de bedoeling dat het vriendje je een kus zou geven. Een ramp natuurlijk als dat niet werd gedaan: een jong en onschuldig meisjeshart zomaar in één klap aan gruzelementen!

Wat betreft liedjes over ‘kusjes vragen’ had je er ook eentje waarbij je midden in een kring van kinderen moest staan. Onder het zingen van het liedje ‘een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, wie zal ik een kusje geven’ draaide je in het rond met je ogen dicht en wijzend met je arm. Bij het laatste woord van het liedje stond je stil en diegene waar je uitgestrekte arm dan naar wees, moest je een kusje geven. Natuurlijk speelde je dan een beetje vals en stiekem kijkend tussen je wimpers door, probeerde je precies stil te staan bij je favoriete klasgenoot. Tjonge, wat voor herinneringen er wel niet allemaal boven komen bij het zien van dat simpele herderstasje!

Ik hoor de kinderen al zeggen: “Dat heet nu oud worden, mam”!