De kleur van grond
Weblog
Binnen het kleine oeuvre van Amry Blaupot ten Cate zijn een paar zelfportretten bekend. Daarop heeft ze zichzelf afgebeeld als een keurige vrouw met samengebonden blond haar en een ietwat terughoudende blik. Niet direct een stoer type dat vernieuwingsdrang en reislust uitstraalt. Toch was de Friese kunstenares, opgeleid aan de academies in Den Haag en Amsterdam, een avontuurlijke wereldburger.
Ze trok in de jaren 20 van de vorige eeuw naar Parijs, destijds het mekka van de moderne kunst, nam er les bij een in het kubisme gespecialiseerde schilder, trouwde er twee keer, exposeerde er in een toonaangevende galerie en stortte zich er vol overgave in het kunstenaarsleven met haar vrienden Han Wezelaar, Charley Toorop en Piet Mondriaan. Voor de oorlog vertrok ze naar Nederlands-Indië, strandde op de terugtocht in Noord-Afrika waar ze vervolgens in haar eentje ging rondreizen, keerde terug naar Nederland en ging in jaren 60-70 op Ibiza wonen.
Na de oorlog veranderde haar werk. In plaats van landschappen, portretten, stillevens en stadsgezichten in lichte kleuren ging ze donkere abstract-expressionistische werken maken. Ook experimenteerde ze met textiele werkvormen en met collages in verschillende materialen. Dit geappliqueerde doek ‘Terra Nostra’ is daar (evenals een kamerscherm dat de Rijksdienst een jaar later in 1966 bij haar kocht) een mooi voorbeeld van.
Maar wat bedoelde ze met ‘Terra Nostra’...? De woestijn die tegen het vallen van de avond warme, aardse tinten krijgt of de Nederlandse klei-akkers en veengronden?
(Werk van Amry Blaupot ten Cate zal van 9 juli tot 12 november 2022 te zien zijn in Museum Dr8888 in Drachten en in Museum De Wieger in Deurne)